طلسم عادتها

با دقت در زندگی روزمره، در می یابیم که ما، در عادت هایمان طلسم شده ایم. در یک ساعت معین از خواب بلند شدن، 3وعده غذا خوردن، خوابهای ناز بعد از ظهر بهاری، تا دیر وقت در فضای مجازی سیر کردن و با خاموش شدن شارژ گوشی، به خواب فرو رفتن.

اینکه، این عادتها صحیح است یانه، شما می دانید و وجدان بیدارتان.

غرض از کلام در اینجا، سخن گفتن از چیزی است که این طلسم را می شکند، طلسم عادتها را.

این ساحر لحظه ها، اگرچه در فضای مجازی فقط به زلوبیا و بامیه معرفی می شود، اما دنیایی است پررمز و راز. آری ماه مبارک رمضان، مبطل طلسم عادتهاست. به ما می آموزد که دوام زندگی به خوردن و آشامیدن نیست، به ما می آموزد که عبادت، به ظواهر نیست زیرا، تو حتی در پنهان هم امساک خواهی کرد.

ماه رمضان در پیش است، صدای قافله اش می آید، دعای ابوحمزه را می گویم. خدای من! چه دعای سحری خواهد شد، روز اول،کنار سفره ی سحری.

ماه رمضان، ماه اتحاد و یکدستی است ،در کنار هم، ختم قرآن کردن دیدنی ست. صدای ربنا و معجزه ی اذان موذن زاده شنیدنی ست.اگرچه ماه رمضان با بامیه شیرین می شود، اما؛ تمام ماه رمضان، شیرینی ست.